ای ماه مبارک،از تو نمی توان سرشار نبود.
وقتی روزهای خسته ی تقویم ها به تو می رسند، انگار لباس امید می پوشند و آرزوی رستگاری می کنند و لحظه هایت، تمامی لحظه هایت، به حرمت عبادت بندگان خدا متبرک می شوند و خواب اعتبار می گیرد و نفس تسبیحگو می شود.
ای ماه مهربان، ثانیه های عاشقانه ات را به آرامی از من عبور بده! آهسته تر برو تا همه ی نفسهایم از کرامت لحظه هایت لبریز شوند.
تا از روزمرگی زمین جدا شوم و آسمان را تجربه کنم.
ستارگان آسمان شبهای تو رنگین ترند و ماه با سرآغاز گرفته! با تو! ای رمضان!
| نوشته شده توسط مجنون در پنج شنبه 87/6/14 و ساعت 11:35 عصر |
دلبرکم چیزی بگو به من که گرم هق هقم()
