آقای ندیده ام!
مهربون غائب، بغض همیشه ی دوریت سد نفسهایم شده!
چشام ندیدنت رو گریه می کنن و داغ دوریت، بار کلماتمو سنگین.
زمین هم خیس دل تنگی آسمان است برای تو! (زمینم برات خیس دل تنگیه! آسمون خشک)
آقای ندیده ام! نمی یای تا روزگارمون آفتابی بشه؟
سیاهی همه ی بیم ها را به روشنایی صبح ترسوندم. دلم گواهی می ده که صاعقه ای تو راهه.
اسم ترانه ی امشبو می نویسم: تو خواهی آمد!
| نوشته شده توسط مجنون در جمعه 86/6/30 و ساعت 1:34 صبح |
دلبرکم چیزی بگو به من که گرم هق هقم()
