چشم جبریل امین مبهوت بود
غرق ماتم عالم لاهوت بود
با غلاف تیغ بازویی شکست
شمر روی سینه مولا نشست
روی مه را جوهر نیلی زدند
دختری را کربلا سیلی زدند
درب بیت وحی را افروختند
خیمه اهل حرم را سوختند
میخ در پهلوی محسن را درید
تیر شد بر حنجر اصغر رسید
تیغ را قنفذ در عالم تاب داد
دست عباس علی در شط فتاد
اصولا تلویزیون نمی بینم! امروز روشنش کردم ببینم اذان داده اند یا نه که دیدم برنامه ای دارد پخش می شود به نام آستانه! از شبکه یک! از قرار برای نوجوانان!(زمان ما نیم رخ اجراشد: توسط امیرحسین مدرس و حسین رفیعی و پیش دانشگاهی که بودیم فرزاد حسنی) پسرک خداحافظی کرد و تیتراژ پخش شد.دکور جذاب برنامه نگهم داشت تا تیتراژ را هم ببینم و اسامی آشنایی از دوستان رادیو جوانی را دیدم: آقایان مهدی استاد احمد و حسن صنوبری و خانمها طیبه شیخ زاده و نسیم رفیعی یهو یاد هفت ترانه و شبهای فیروزه ای افتادم و یک صبح یک سلام و نمی دانم چرا یاد آنروز که بعد از حدود 8 سال معلم انشای اول راهنمایی را در راهروهای استودیوهای تولید دیدم!اول نشناخت!بعدش که شناخت گفت تو اینجا چیکار می کنی! انگار جوابم توی جیبم بود:همون کاری که شما می کنین! (نویسنده ی برنامه کودک و نوجوان شبکه یک است)
خانوم خلیلی برای من یادآور نوشتن یادداشت روزانه است! آن موقع ها به چشم تکلیف نگاهش می کردیم و بدمان می امد ولی بعدا -همان طور که خودش می گفت- نردبان شد برای نوشتن! امروز جایش را به وبلاگ نویسی داده!
خاطره است دیگر! یهو آدم را زمین می زند از شدت هجوم!
نوه دکتر شهیدی هم کلاس ما بود! از اول راهنمایی تا آخر پیش دانشگاهی! یادش بخیر یک بار که آقای دکتر آمدند مدرسه برای سخنرانی موقع رفتن کفششان را ناظممان جفت کرد تا بپوشند. ناراحت شدند و برآشفتند که اگر این کار را باز بکنید دیگر اینجا نمی آیم!
تلویزیون نمی بینم ولی اگر به کلاس های درس اخلاق حاج آقا مجتهدی می رسیدم حتما می نشستم پایش!فرق داشت! با همه چیز! با همه کس!هنوز یادم هست: گفتند : انسان متقی باید با خلق خدا مثل خدا رفتار کند. نه اینکه هر کسی بهش خوبی کرد به او خوبی کند! گفتند جفا نکنید یعنی هر کاری که از دستتان برای کسی بر می آید انجام دهید! نه اینکه فقط بدی نکنید!
| نوشته شده توسط مجنون در دوشنبه 86/10/24 و ساعت 5:41 عصر |
دلبرکم چیزی بگو به من که گرم هق هقم()
